Ses sanatçısı Hamiyet Yüceses, 1915 yılında dünyâya gelmiştir. Annesi Kadriye Hanım, babası marpuç tüccarı Halil Efendi’dir.
Hafız Burhan hayranı olan Hamiyet Yüceses, küçük yaşlarda sesinin güzelliği ile dikkat çekmiştir. Haseki’deki Hacı Kadın İlkokulu’nda okumuş ve babasının işlerinin bozulması nedeniyle, 11 yaşında sahnede şarkı söylemeye başlamıştır.
4 – 5 yıl boyunca Anadolu’nun birçok şehrinde çalıştıktan sonra, Gaziantep’te uzun bir süre kalmış, şöhreti İstanbul’a kadar gelmiştir.
1932 yılının başlarında, Beyoğlu’nda ünlü Londra Birahanesi’nde Safiye Ayla‘nın kadrosunda gazino çalışmalarına başlamış; Selahattin Pınar, Sâdettin Kaynak, Yesari Asım Arsoy, Mısırlı İbrâhim ve Bimen Şen‘den özel dersler almıştır.
Hamiyet Yüceses, 1932 yılının Temmuz ayında, Kadıköy Mısırlıoğlu Bahçesi’nde düzenlenen yarışmada “Türkiye Ses Kraliçesi” seçilmiş, 1933 yılında eski İstanbul Radyosu’nda programlara çıkmış, Sahibinin Sesi, Columbia ve Odeon firmalarına plaklar doldurmuştur.
Soyadı kanunu çıktığında, Sâdettin Kaynak ve Selahattin Pınar‘ın ısrarı ile “Yüceses” soyadını almıştır.
Sâdettin Kaynak, Hamiyet’in sesine göre; O dudaklar, Yasemen ve Kirpiklerinin gölgesi gibi besteler yapmış, bu plaklar devrinde satış rekorları kırmıştır.
Hamiyet Yüceses, 1940 yılında deniz astsubayı Fethi Yüceses ile evlenmiş, eşi astsubay Fethi Yüceses’i 14 Temmuz 1942 tarihinde, denizcilik tarihinde Atılay faciası olarak geçen, Atılay adlı denizaltının batmasıyla kaybetmiştir.
Bu acıyla söylediği, “Gitti de gelmeyiverdi” şarkısı ile çok meşhur olmuş, şöhreti güftesi Abdülhak Hamit Tarhan’a, bestesi Mehmet Baha’ya ait olan, seslendirmesi oldukça zor, “Makber” adlı şarkıyla daha da artmıştır.
Hamiyet Yüceses, 1944 yılında Kemal Mollaoğlu ile evlenmiş, aynı dönemde İstanbul Belediye Konservatuarı Türk Müziği İcra Heyeti’nde görev almıştır. 1946 yılında Hacı Arif Bey‘in Bakmıyor çeşm-i siyah şarkısını, araya bir gazel ilave ederek okuması, çok ilgi çekmiş, bu şarkıyı Odeon plaklarına da okumuştur.
Bu plak, rekoru bugün bile kırılamayan bir satış yapmıştır.
1949 yılında açılan yeni İstanbul Radyosu’nda, 1953 yılı sonlarına kadar emisyon almış, 1950 yılında radyodan aldığı ücreti, üniversite talebeleri’ne bağışlamıştır.
Üniversite Talebe Birliği de, her yıl düzenledikleri Edebiyat Yarışması’nda “Hamiyet Mükafatı” adı ile ödüller dağıtmıştır.
Efsuncu Baba, Affet Beni Allahım, Kanun Namına, Soygun, İncili Çavuş, Mahallenin Namusu, Saz Ve Caz filmlerinde şarkı söylerken görünmüş, Suriye, Lübnan, Kıbrıs, İsrail, Almanya ve ABD’de konserler vermiştir.
BBC Radyosu’nda da program yapmış, Taşlık Gazinosu, Maksim Gazinosu, Küçük Çiftlik Parkı, Kristal Gazinosu gibi, döneminin İstanbul’unun en ünlü gazinolarında assolist olarak sahneye çıkmış olan Hamiyet Yüceses, 10 Temmuz 1996 tarihinde, İstanbul’da vefat etmiştir.
Kaynak: tr.wikipedia.org
Hamiyet Yüceses belgeseli (1):
Hamiyet Yüceses belgeseli (2):
