Kırmızı Gülün Alı Var

Eserin künyesi

Yöresi: Rumeli yöresi
Kaynak kişisi: Âşık Ali Tanburacı
Derleyeni ve notaya alanı: T.R.T.
Formu: Türkü formu

Sözleri

Kırmızı gülün, alı var
Her gün ağlasam, yeri var
Bu gün benim, efkârım var
Ah bu gönül, arzu eder, seni seni

Kırmızı gülü, budarlar
Altına, meclis kurarlar
Güzeli, candan severler
Âh, bu gönül, arzu eder, seni seni

Kırmızı gülün, pürçeği
Yâr önünde, oynar köçeği
Neyleyim yârsız, döşeği
Âh, bu gönül, arzu eder, seni seni

Öyküsü

Kırmızı gülün alı var türküsü, Balkan coğrafyasındaki kültür öğelerinin hemen yanı başındaki değişmez kan metaforunu kırmızı gülün alına bağlayan urumeli türkülerindendir.

Dinlerken boğazınızda bir şeyler düğümlenir, kalır. Yutkunamazsınız… Bu türkü de, en acı hikayelerden birine sahiptir.

Savaş zamanı askere giden bir genci, karısı ve annesi aylar hatta seneler boyunca bekler. Gençten hiç bir haber gelmez. Anne, her akşam tren yoluna gider ve oğlunun yolunu gözler sabırla…

Günün birinde anne, tren garından eve döndüğünde yatakta gelinini bir erkekle sevişirken görür, kırmızı gül demetinin yanı başında. Ve tüfeği alıp ikisini de vurur. Yataktaki adam, oğludur !…