Temcîd Ve Münâcât Formları
Temcîd’in kelime anlamı, “Büyüklemek, ululamak” demektir.
Istilâh (terim) manası ise, “Kutsal gecelerde genellikle sabaha karşı, ramazan aylarında ise sahurdan sonra, birkaç müezzin tarafından, minarelerde, bazı yerleri solo, bazı yerleri koro halinde okunan, çoğu Arapça, Cenâb-ı Hakk’ı yücelten kısa ve açık ifadelerle dolu olan bir Câmi mûsikîsi formu” dur.
Aynı ezgi, çok az değişiklerle daima tekrar edilir ve bu suretle ruha tevhîd duygusu telkin edilir. Temcîd’den sonra, “Türkçe şiirlerin bestelenmesinden oluşan Münâcât” okunur ve Cenâb-ı Hak’tan dilekte bulunulur.
Temcîd ve Münâcât formu, dini mûsikîde tek bir form adı altında zikredilmiş olup, Tesbîh formuna yakınlık arzeder. Hatip Zâkirî Hasan Efendi’ye ait, Irak makâmında ve Durak Evferi usûlündeki Temcîd ve Münâcât’ın notası, bugün elimizde bulunmaktadır. Dr. Yavuz Demirtaş – Kaynak: ktp.isam.org.tr
